rok 2011

22 kwi

To nie jest zwykły wpis okolicznościowy

Święta na takim blogu to niełatwa sprawa. Szczególnie Wielki Piątek. Dlaczego? Najłatwiejszym kluczem tematycznym na dziś byłoby wybranie płyt, które przyniosły mi ostatnio najwięcej cierpienia i udręki. Ale że słuchanie ich byłoby prawdopodobnie w dalszym ciągu udręką i cierpieniem, mój organizm się broni (gdyby ktoś się zastanawiał, dlaczego na świecie jest więcej pozytywnych niż negatywnych […]

19 kwi

Zdeprywowany

Ta niepozorna muzyka prawie zniszczyła poprzedni wpis. Poprawiany kilkanaście razy, ciągle osuwał się w bełkot z pogranicza jawy i snu, bo pisząc go, słuchałem nowej płyty Panda Bear i odpływałem myślami zupełnie gdzie indziej. Oczywiście, równie dobrze zawinić mogła deprywacja snu związana z posiadaniem młodego potomstwa. Ale łatwo mi uwierzyć w wersję, że to jednak […]

18 kwi

Na zimno, na surowo, na luzie

Mam trochę satysfakcji (pozarodzicielskiej), gdy czytam odgłosy dotyczące płyty Billa Callahana „Apocalypse”. Szczególnie te mówiące o najlepszej płycie w jego dorobku, bo te, które krytykują, że taka kiepska, nauczyłem się ignorować przy okazji poprzedniego albumu. W sumie zresztą jest ich jakoś podejrzanie mało. Płyta jest w każdym razie nie do końca arcydziełem. Ani tak znakomita, […]

11 kwi

Dzidzi tydzień (cz. 1)

Najpierw wyjaśnijmy sobie, co to jest muzyka dla dzieci. Bardzo proste. To taka, którą zdecydujecie się puścić swojemu dziecku. „Muzyki dla dzieci” jako takiej nie ma. Jest tylko coś, co opakowują tak w sklepie, gdy próbują wam sprzedać nową płytę. Rzeczy pisane dla dziecięcej publiczności muszą być równie dobre. co te dla starszych – i […]

8 kwi

Uwaga! Idą czarne dni dla Polski!

Ja na Polifonii naturalnie się z tego cieszę. Nie żebym się złośliwie odnosił do rocznic narodowych – odczuwam radość ze zgoła innego powodu. Chodzi mi o te dni, kiedy znów będę mógł sobie posłuchać polskiej muzyki z czarnych płyt. A te nadchodzą z taką nieuchronnością, że aż miło. Najpierw w lutym dowiedziałem się o przypadku […]

6 kwi

Nawet Alexis Petridis nie jest prorokiem w Polsce

Zapewne sporo z czytelników tego bloga trafiła już na korespondencję Alexisa Petridisa z „Guardiana”, który odwiedził Warszawę i uznał ją za mekkę muzyki techno. A jeśli ktoś nie czytał, może to nadrobić tutaj. Nie przypuszczałem, że ktokolwiek z Londynu będzie się podniecać wizją Warszawy jako nowego Berlina na podstawie kilku niewielkich imprez. Nie spodziewałem się […]

5 kwi

Najniższy wspólny mianownik

Już od dwóch tygodni, gdy tylko robię jakieś internetowe zakupy płytowe, pewien duży sklep muzyczny pokazuje mi, że inni klienci wybierali też Low. Tak jakbym miał zapomnieć o nowej płycie tego tria „C’mon”. Co to, to nie. Ale gdy klikam nowy album Billa Callahana, to wychodzi „inni klienci kupowali również Low”. Również gdy zaznaczam Josha […]

4 kwi

Nieostre, ale nie poprawiać

Ale coś takiego do posłuchania w ciągu dnia? W poniedziałek? Niekoniecznie wieczorem, bardziej po południu i niekoniecznie w sytuacji pełnej uwagi? Trochę wokali, żeby nie czuć się obco wśród maszyn i sampli, ale też nie za dużo, żeby historia nie odciągała od kontemplowania wiosennej przyrody? A jeszcze żeby było w miarę świeże, żeby w pracy […]

1 kwi

Polska klęska urodzaju

W postępowaniu recenzenta z polskimi wykonawcami możliwe są dwie strategie: patrzeć na nie okiem przychylniejszym niż na zagranicę, albo stosować brutalnie twarde kryteria. Uwzględniać fakt, że jesteśmy muzycznie na peryferiach świata, czy może szukać takiej muzycznej dyscypliny, w której pozostajemy w czołówce. Problem znika, bo coraz trudniej wybrać, co by tu pochwalić – nie dlatego, […]

30 mar

W stanie zawieszenia

„The New York Times”: Enya. „Uncut”: Sigur Rós. Pitchfork: Elizabeth Fraser, Panda Bear, Brian Eno. Screenagers: do tego Grouper, Bon Iver. Mój kolega z pracy: Angelo Badalamenti. Trudno coś jeszcze dodać na tym etapie. Stare przysłowie pszczół (w odniesieniu do prasy) mówi: kto na końcu wychodzi, ten sam sobie szkodzi. Można co najwyżej zgodzić się […]

Oferta na pierwszy rok:

4 zł/tydzień

To nie jest zwykły wpis okolicznościowy

Zdeprywowany

Na zimno, na surowo, na luzie

Dzidzi tydzień (cz. 1)

Uwaga! Idą czarne dni dla Polski!

Nawet Alexis Petridis nie jest prorokiem w Polsce

Najniższy wspólny mianownik

Nieostre, ale nie poprawiać

Polska klęska urodzaju

W stanie zawieszenia

Polifonia na fonii

Oferta powitalna.
4 zł za tydzień przez rok

Oferta na pierwszy rok:

4 zł/tydzień

To nie jest zwykły wpis okolicznościowy

Zdeprywowany

Na zimno, na surowo, na luzie

Dzidzi tydzień (cz. 1)

Uwaga! Idą czarne dni dla Polski!

Nawet Alexis Petridis nie jest prorokiem w Polsce

Najniższy wspólny mianownik

Nieostre, ale nie poprawiać

Polska klęska urodzaju

W stanie zawieszenia

Oferta powitalna.4 zł za tydzień przez rok

Oferta powitalna.
4 zł za tydzień przez rok