Powiedz coś po folkowemu

22 lutego 2019
Bartek Chaciński

Wpadł mi ostatnio przez przypadek w ręce jakiś stary numer „Przekroju” z wielką recenzją Niny Nastasii i Laury Veirs, a przy tym opowieścią o nowej fali folku (mam wrażenie, że pierwsza dekada XXI wieku na opowiadaniu o tym głównie zeszła) i inwazji nowych nazwisk. Wydawało się wtedy, że zjawisko jest potężne i wypalić się musi w ciągu paru lat. Tymczasem dziś wokalistkami i wokalistami balansującymi gdzieś na rozciągniętej granicy folku można by wypełnić już nie magazyn czy tygodnik, tylko rocznik statystyczny. I co tydzień pojawiają się w tej dziedzinie kolejne przyzwoite płyty. Zaryzykowałbym nawet, że w piosence obowiązują dziś zasadniczo dwa główne języki: R&B i folkowy. A przy takim podziale wypada uznać, że publikująca dziś kolejny (po niezłym Don’t Let the Kids Win sprzed dwóch i pół roku) album Australijka Julia Jacklin mówi do nas po folkowemu. 

Nie jest to jakaś szczególnie oryginalna wersja tego języka, choć oparta na dobrych wzorcach, dość minimalistyczna, bardzo przyzwoicie nagrana przez Burke’a Reida (pracował przy debiucie Courtney Barnett), zaśpiewana w stylu gdzieś między ulubioną wokalistką Jacklin, czyli Aldous Harding (nowa płyta w kwietniu, jest już singiel), a Angel Olsen. Choć sama Australijka powołuje się raczej na mężczyzn – Billa Calahana i Neila Younga. Ma być szczerze, wprost jak u nich. Z drugiego mamy tu chyba tylko melancholię tych klasycznych nagrań z początków kariery, ale odwaga Calahana – cóż, coś z niej jest. W smutnych songach znajdziemy przede wszystkim opowieść o życiu w związku budowanym bardziej pod zewnętrzną presją niż z rzeczywistej miłości (Don’t Know How To Keep Loving You nie ujmuje sprawy oryginalnie, ale to poruszająca piosenka), słychać też, że i folk – w czasach ponurej epopei Ryana Adamsa – stał się miejscem prowadzenia rozmowy na temat seksizmu (I don’t want to be touched all the time w Head Alone). Czuć wreszcie jakieś lekkie niedopasowanie Jacklin – dziewczyny, która zaczynała od pracy w fabryce, bez jakiejś wizji wielkiej kariery – do realiów show biznesu. A takie coś w tej konwencji daje kredyt zaufania jak handel narkotykami i blizny po kulach w przeszłości amerykańskiego rapera.

W części piosenek akompaniament ogranicza się do gitary lub lekko rozklekotanego pianina. W You Were Right wychodzimy w stronę rockowej konwencji, która już wprost odnosi się do muzyki Barnett. W sposób nieco fałszywy – podobną stylistyką – zapowiadał cały album singlowy Pressure To Party. Zresztą pogranicze między folkiem a rockiem jest rozległe. Swoją drogą – dziś same Australia i Nowa Zelandia wydają się w tej dziedzinie tak obszerne jak cały nowy folk na początku wieku. Crushing jest w tym natłoku raczej kolejną wartą chwili uwagi płytą niż jakimś wielkim zaskoczeniem. Choć w Polsce AD 2019 coś takiego pewnie byłoby sensacją. I to nie jest dobra wiadomość.

JULIA JACKLIN Crushing, Transgressive 2019, 7/10

PREMIERY PŁYTOWE TYGODNIA

16.02 Hubert Tas Unfinished / 未了
18.02 M8N The Ulsss Last Show, M8N
18.02 Vox Low Vox Low
19.02 Spellling Mazy Fly, Sacred Bones
19.02 Stephen Crump’s Rosetta Trio Outliers
20.02 Dave Liebman, Adam Rudolph, Hamid Drake Chi, Rare Noise
20.02 Eleven Eleven Eleven Eleven, FPE
20.02 HoTS Live in Trojka, ForTune
20.02 Jim O’Rourke Steamroom 38, Steamroom BC
20.02 Marilyn’s Mazur Shamania Marilyn Mazur’s Shamania, Rare Noise
20.02 Michael Pisaro Nature Denatured and Found Again, Gravity Wave
20.02 Principles Of Geometry Revisitent La pantoufle est dans les puits, Born Bad EP
20.02 Sundial feat. Irek Wojtczak Sundial III, Hevhetia CD
20.02 Wojtek Puś Endless, Bocian LP
21.02 Julia Reidy Brace, Brace, Slip
Adia Victoria Silences
Andrzej Korzyński Tulipan OST, GAD arch.
Barnett+Coloccia VLF, Sige
Benny Sings City Pop, Stones Throw
Chris Potter Circuits, Edition
Deena Abdelwahed Tawa Remixes EP
Derek Bailey & Company Klinker, Confront arch. 2CD
Di.Aria Life Is A Ping Pong Delay, Gusstaff CD/Don’t Sit On My Vinyl! CD+LP
Dream Theater Distance Over Time, InsideOut
Drenge Strange Creatures, Infectious
Du Blonde Lung Bread for Daddy, Moshi Moshi
Dunning & Underwood The Blow Volume 5, Front & Follow MC, DL
Feels Post Earth, Wichita
Flamin Groovies Gonna Rock Tonite! The Complete Recordings 1969-71, Grapefruit box arch.
Half Japanese Invincible, Fire
James Yorkston The Route to the Harmonium, Domino
John Mayall Nobody Told Me, Forty Below
Julia Jacklin Crushing, Transgressive
Kehlani While We Wait, mixtape
Kram Biała sowa, biała dama, biały kruk, GAD arch.
Lily & Madeleine Lily & Madeleine, Canterbury Girls
M. Takara & M. Moretti Micuins, Don’t Sit On My Vinyl! 10″ EP
Martin Frawlet Undone at 31, Merge
Maximo Park As Long As We Keep Moving, Cooking Vinyl
Michael Rother Solo, Groenland arch. box
Millencolin SOS, Epitaph
Modeselektor Who Else, Monkeytown
Nate Wooley Columbia Icefield, Northern Spy
O.S.T.R. Instrukcja obsługi świrów, Asfalt
R Stevie Moore Afterlife, Bar/None
Rebeka Post Dreams, Agora
Ruby Rushton Eleven Grapes, 22a 7″
Russ Lossing Motian Music, Sunnyside
Rymden (Bugge Wesseltoft, Magnus Ostrom, Dan Berglund) Reflections & Odysseys, Jazzland CD, 2LP
Signe Too Sappho, Eclipse
Simon Scott Soundings, Touch
Sleaford Mods Eton Alive, Extreme Eating
Sonbird Głodny, Jazzboy
Star Band de Dakar Star Band de Dakar, Ostinato arch.
Steals Vtgnike, Other People
Stumpwater Motel in Saginaw, Drag City
Susanna & The Brotherhood Of Our Lady Garden of Earthly Delights, Susanna Sonata
Teeth Of The Sea Wraith, Rocket
Telekinesis Effluxion, Merge
The Bangles, The Dream Syndicate, The Rain Parade & The Three O’Clock 3×4, Yep Roc
The Claypool Lennon Delirium South of Reality, ATO
The Newcomer Reality Used To Be A Friend Of Mine, Opal Tapes MC, DL
The Newcomer Earth Motivation, Opal Tapes MC, DL
Theophilus London Bebey, Independently Popular
Thom Yorke Suspiria Limited Edition Unreleased Material, XL EP
VA Antologia de Música Atípica Portuguesa Vol2, Discrepant
VA Sonda 2, GAD arch. repress
Whoa Melodic Whoa Melodic, Wiaiwya
Wojciech Lichtański Questions Iga, Audio Cave CD
Yola Walk Through Fire, Easy Eye Sound
Yves De Mey Sueda, L-ne

Większość powyższych płyt ukazała się 22 lutego. A jeśli tak nie było, starałem się to oznaczyć.