Taca prawda
Jako zapowiedź nowego albumu Taco Hemingwaya dostaliśmy singla z dwoma utworami: lepszym (Makarena Freestyle) i gorszym (Gelato). Z tych dwóch bardzo różnych nagrań można było już wnioskować, o czym będzie płyta 1-800-Oświecenie, ale wszystko przypieczętował stadionowy występ z Dawidem Podsiadłą: Lato trwało całe lata, teraz koło trzech tygodni / Lato dotyka inflacja, podatek od dorosłości. Owszem, płyta 33-letniego Taco jest pierwszą ekspresją tęsknoty za utraconą młodością. Niby to uniwersalną opowieścią o przemijaniu – ubraną w formułę nocnej audycji radiowej, niezbyt oryginalną (o czym dopiero co pisałem ostatnio przy okazji Jona Baptiste’a), zresztą w radiowych przerywnikach zdecydowanie słabszą niż w samych utworach (trochę jak u Vito Bambino w Pracowni) – ale tak naprawdę najbardziej szczerą i prostą opowieścią o samym autorze. W tej nocnej audycji Taco rozmawia przecież nie tyle z innymi, co głównie sam ze sobą, nawiedzają go zręcznie nakładane na siebie motywy z lat 90. – Edyta Bartosiewicz ze swoją Jenny, Grzegorz Turnau z Cichosza, hitowa Macarena – i uświadamia sobie, że ciuchy jego dzieciństwa znowu są modne (Niedziela). Naznaczone tymi nawiązaniami są beaty, niby drugorzędne, ale dość spójne, przejrzyste i mające w sobie sympatyczne dziś konfekcyjne nawiązania do komercyjnego radia z epoki. W większości tekstów Taco przemawia natomiast przede wszystkim do tej publiczności, która szła za nim od początku, do swojej grupy pokoleniowej, nie próbując się mizdrzyć do tej młodszej. I to działa tu na jego korzyść. Wydaje się szczery i bezpośredni. Znowu jest artystą, którego nie trzeba uwielbiać, żeby go słuchać z zainteresowaniem jako pokoleniowego kronikarza.
Odmładzają trochę cały album featuringi. Choćby zaskakująca dobra w tej roli Daria Zawiałow (Mix sałat) i perfekcyjnie obsadzona po warunkach Young Leosia, której Taco przydzielił – zapewne jako pokoleniowej twarzy zakrapianych alkoholem imprez – jedną linijkę: puentujące Właśnie tam jest twoje miejsce po spostrzeżeniu Wynalazca wódki niech się smaży w pieklе. Poza tym uważam, że Nametag zdecydowanie wykracza poza ramy opowieści o nostalgii pokoleniowej. Ten utwór o trudnym momencie nawiązywania nowych znajomości to w równej mierze coś dla mnie, słuchacza o pokolenie starszego. Głęboko się z nim utożsamiam.
Taco mało się tu zasłania, mało zadymia obraz problemów, które można z nim dzielić – albo i nie, bo są to w dużej mierze problemy ludzi ze świecznika, z którymi ma do czynienia dziś. A Pakiet Platinum to może nie pierwszy, ale całkiem zgrabny obrazek konsumenta z wyższej klasy średniej. Po pierwszym odsłuchu może gubię jeszcze niuanse, ale uważam, że chociaż sama zewnętrzna forma 1-800-Oświecenie jest trochę za bardzo łopatologiczna (utwory bez przerywników mówiłyby to, co trzeba), to wystarczająco dużo w tym materiale prawdy, żeby całość przyjąć za dobrą monetę.
TACO HEMINGWAY 1-800-Oświecenie, 2020 2023
PREMIERY PŁYTOWE TYGODNIA
17.09 Eduardo Elia Una Pregunta, Tres Respuestas, 577 Records
19.09 JARL Isolation Colours, Zoharum
20.09 Tomo Toise/-, Gotta Let It Out
20.09 Tomo What Is Jazz?, Gotta Let It Out
21.09 Hoggod Live at Na SiAnno 2023, Na Siano
21.09 Wajatta Waiting for the Get Down, Brainfeeder
22.09 And Is Phi Double Pink, Albert’s Favourites
22.09 Bakar Halo, Black Butter
22.09 Betram Lights Out, Pinkman
22.09 Bobby Zankel / Wonderful Sound A Change of Destiny, Mahakala
22.09 Cannibal Corpse Chaos Horrific, Metal Blade
22.09 Chai Chai, Sub Pop
22.09 Chappell Roan The Rise & Fall of a Midwest, Princess Island
22.09 Colleen Le jour et la nuit du réel, Thrill Jockey
22.09 Devendra Banhart Flying Wig, Mexican Summer
22.09 DeYarmond Edison Epoch, Jagjaguwar
22.09 Doja Cat Scarlet
22.09 Earthgang RIP Human Art, Sincethe80s EP
22.09 Enemy The Betrayal, We Jazz
22.09 Flat Worms Witness Marks, Drag City
22.09 Föllakzoid V, Sacred Bones
22.09 Ghost Train Orchestra & Kronos Quartet Songs and Symphoniques: The Music of Moondog, Cantaloupe
22.09 Grails Anches En Maat, Temporary Residence Ltd
22.09 Hans Hulbækmo Tilfeldig Næpe, Hubro
22.09 Heart Of Coward This Place Only Brings Death, Arising Empire
22.09 Idris Ackamoor & The Pyramids Afro Futuristic Dreams, Strut
22.09 John Metcalfe Tree, Real World
22.09 Kiefer It’s OK, B U, Stones Throw
22.09 KiM Opowieści, Mystic Production
22.09 Krzesimir Dębski & Tadeusz Sudnik Borello, Audio Cave CD/LP/DL
22.09 Kylie Minogue Tension, BMG
22.09 Laurel Halo Atlas, Awe
22.09 Lil Tecca TEC, Galactic
22.09 Loraine James Gentle Confrontation, Hyperdub
22.09 Lotto Summer, Gusstaff
22.09 Lotto Axolotl, Gusstaff
22.09 MIKE, Wiki & The Alchemist Faith Is a Rock, ALC
22.09 Mouse On Mars Bilk
22.09 Philipp Otterbach Correct Me If I Am Incorrectly You, Offen
22.09 Radian Distorted Rooms, Thrill Jockey
22.09 Rebaelliun Under The Sign Of Rebellion, Agonia
22.09 Reinhold Friedl Scarlatti, Karlrecords
22.09 Saåad A Crimson Shore, Hands In The Dark
22.09 Sally Anne Morgan Carrying, Thrill Jockey
22.09 Slayyytar Starfucker, Fader
22.09 Soccer Mommy Karaoke Night EP, Loma Vista
22.09 Stephen Sanchez Angel Face, Mercury
22.09 Svahy Rozkiedyś EP, Mystic
22.09 Taco Hemingway 1-800-OŚWIECENIE, 2020
22.09 The Pitch & Julia Reidy Neutral Star, Miasmah
22.09 TVB The Very Bass LP, U Know Me
22.09 Underscores Wallsocket, Mom+Pop
22.09 WaqWaq Kingdom Hot Pot Totto, Phantom Limb
22.09 Wojciech Kucharczyk Fake Scores Series vol. 4 – The Grow, Mik.Musik
22.09 Yeule Softscars, Ninja Tune
Komentarze
Bardzo ale to bardzo słaba płyta z tekstami na poziomie liceum, ten o to imionach jest żenujący; zero jakiekolwiek kreatywności jak chociażby na Trójkącie Warszawskim, tekst wysypują mniej emocji niż transfer Kołodziejczyka do KO, ale rozumiem, że trzeba Taco hajpować bo tak jak redaktor jest z Warszawy, generalnie mega nudna i turbo nieudana płyta
–> uwazny A jaki album pokrewnego gatunku – najlepiej z bieżącego roku – jest Dużo Lepszy od Taco, żebym mógł sobie wyskalować jakościomierz?