Taki rap to się nie sprzeda

2 lutego 2017
Bartek Chaciński

Początek roku jest czasem, kiedy lista płyt roku podlega szczególnie gwałtownym ruchom. Stąd może na szczyt układanej głosami użytkowników listy serwisu Rate Your Music bardzo szybko, w ciągu paru dni, zawędrował wydany 29 stycznia album z pozoru anonimowego artysty o pseudonimie Bedwetter, który okazał się szybko inną maską chwalonego już także i na Polifonii rapera Lil Ugly Mane’a. Po poświęconym Słowu fragmencie z Ewangelii św. Jana, dość często samplowanym przez ostatnie dwa tysiące lat, odzywa się więc głos Travisa Millera, który wydaje się tu jeszcze bardziej zdesperowany, przerażony, a może po prostu lepiej odgrywa duże emocje. Nieźle osłuchani odbiorcy RYM – i Bandcampa, gdzie naliczyłem dziś już 702 nabywców płyty (wpadłem na prosty sposób liczenia tych kwadracików, nie zdradzę) – szybko to kupili, wątpię jednak, by kupił to szerszy rynek. Bo niezależnie od tego, że hip-hop to jest to, co się sprzedaje, rodzaj przykrych emocji oferowanych na albumie Volume 1: Flick Your Tongue Against Your Teeth and Describe the Present nie należy do tych najbardziej kasowych.

Po tym biblijnym wstępie wita nas plusk cieknącej wody, odgłosy przesłuchania albo rozprawy sądowej, a potem opowiadana już przez Millera historia porwanego dziecka, która dobrze by się związała z poszczególnymi obrazami z filmu Pokój, tyle że w takim dźwiękowym wydaniu wypada bardziej dramatycznie i mocniej niż ten akurat umiarkowanej klasy film. Ale podobnie jak jego twórcy autor płyty za główny temat bierze sobie niemożliwość uwolnienia się z traumy po takim porwaniu – dopiero gdy przechodzi z trzeciej osoby w pierwszą i uświadamiamy sobie, że te emocje naznaczone są wspomnieniami narratora, wchodzi podkład perkusyjny i refren All these fucking times I just don’t remember, wcześniej rytm wyznacza praktycznie sama tylko rapowana opowieść. I wielokrotnie na tej niezbyt długiej płycie będziemy mieli do czynienia z długimi partiami utworów, kiedy za cały beat będą musiały starczyć jakieś opary beatów, rzecz dziś naturalna, choćby i beat w hiphopowej prehistorii był głównie nośnikiem linii perkusyjnych. To wszystko oczywiście zgodne i z przyjętą także przez Lil Ugly Mane’a konwencją, a nawet z pewną tradycją abstrakcyjnego, alternatywnego hip-hopu. Tyle że w tekstach Bedwettera nie jest już ani trochę abstrakcyjnie.

Atmosferę wprowadzoną już przez kreślone rozdygotaną ręką logo i łamiący się głos podbija to surowa gitara w instrumentalnym Fondly Eulogizing Sleep, to znów nierówne uderzenia w werbel w Branch, którego tekst można sparafrazować, wydając psychologiczną opinię jeśli nie autorowi płyty, to przynajmniej jej narratorowi: I think it’s obvious he’s damaged. Choć chwilę później, w Haze of Interference, dowiemy się, że ten narrator ma na imię Travis. Wcześniej, w świetnym (jedno z lepszych nagrań, jakie usłyszałem w tym roku) Stoop Lights – który rozpoczyna i kończy coś, co kojarzy mi się z przetworzonymi dźwiękami cykad, a w środku cyka już charakterystycznie hi-hat automatu perkusyjnego – dostajemy z kolei dość naturalistyczną opowieść o alkoholizmie i człowieku (znów) na krawędzi obłędu – nie ma siły na nienawiść w stosunku do siebie, właściwie nie ma już sobie nic do powiedzenia. Do końca nie będzie zresztą lekkich tematów na tej płycie. Choć wszelkie poetyckie, niby to skupione na uczuciach chwyty Miller wykorzystuje, by w sposób jednak bardzo czytelny opowiadać historię (Can’t stop thinking, that’s my mind on liquor / Mind on liquor, now my mind half gone / Mind half gone, ‚cuz I wish I had a family / Family ain’t here, ‚cuz I been living wrong – to z wyżej wspomnianego nagrania), która – uzupełniana przez pojedyncze utwory (Raging Bull na YT sugeruje nieco inne rejony brzmieniowe) – z pewnym poczuciem humoru została na Bandcampie otagowana jako podcast.

Mocno to wciągająca muzycznie i bardzo angażująca emocjonalnie całość, a jedyna wątpliwość, która mi się nasuwa, to fakt, że przy tych 28 minutach i jednak nieco wytraconym w drugiej części tempie, sprawia jedynie wraże rozbiegu do czegoś znacznie większego, czego ostatecznie jeszcze tu nie dostajemy. Może to normalna rzecz w czasach promującej spontaniczność i szybkie decyzje dystrybucji cyfrowej, a może tylko sygnał, że należy się po prostu zamknąć i z cierpliwością czekać na vol. 2.

BEDWETTER Volume 1: Flick Your Tongue Against Your Teeth and Describe the Present, Lil Ugly Mane/Bandcamp 2017, 7/10